zaprzątać

zaprzątać
zaprzątać {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. ndk VIIIa, zaprzątaćam, zaprzątaća, zaprzątaćają, zaprzątaćany {{/stl_8}}– zaprzątnąć {{/stl_13}}{{stl_8}}dk IVa, zaprzątaćnę, zaprzątaćnie, zaprzątaćnij, zaprzątaćnął, zaprzątaćnęli {{/stl_8}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'zajmować, absorbować kogoś; pochłaniać czyjąś uwagę; zajmować komuś czas': {{/stl_7}}{{stl_10}}Niepotrzebnie zaprzątasz mnie takimi bzdurami. Lubiła zaprzątać innych swoimi problemami. {{/stl_10}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'myśleć, rozmyślać o kimś, o czymś; przejmować się czymś': {{/stl_7}}{{stl_10}}Przestań zaprzątać sobie nim głowę. {{/stl_10}}

Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.

Игры ⚽ Поможем написать реферат

Look at other dictionaries:

  • zaprzątać — ndk I, zaprzątaćam, zaprzątaćasz, zaprzątaćają, zaprzątaćaj, zaprzątaćał, zaprzątaćany rzad. zaprzątywać ndk VIIIa, zaprzątaćtuję, zaprzątaćtujesz, zaprzątaćtuj, zaprzątaćywał, zaprzątaćywany zaprzątnąć dk Va, zaprzątaćnę, zaprzątaćniesz,… …   Słownik języka polskiego

  • zawracać sobie dupę — Zaprzątać sobie czymś umysł, zadręczać się Eng. To bother or harry oneself …   Słownik Polskiego slangu

  • zawracać sobie głowę — Zaprzątać sobie czymś umysł, zadręczać się Eng. To bother or harry oneself …   Słownik Polskiego slangu

  • absorbować — ndk IV, absorbowaćbuję, absorbowaćbujesz, absorbowaćbuj, absorbowaćował, absorbowaćowany 1. «zaprzątać całkowicie czyjąś myśl, uwagę, czas; interesować, zajmować żywo kogoś» Absorbować kogoś swoimi sprawami. Studia, nauka, praca kogoś absorbuje.… …   Słownik języka polskiego

  • bawić — ndk VIa, bawićwię, bawićwisz, baw, bawićwił, bawićwiony 1. «zajmować kogoś dostarczając mu rozrywki, uprzyjemniać komuś czas, zabawiać» Bawić dzieci. Bawić gości opowiadaniem dowcipów. Bawić kogoś rozmową. 2. «wprawiać w zadowolenie, w dobry… …   Słownik języka polskiego

  • fraszka — ż III, CMs. fraszkaszce; lm D. fraszkaszek 1. «bagatela, drobnostka, błahostka» Zaprzątać sobie głowę fraszkami. To dla mnie fraszka. 2. lit. «krótki, najczęściej żartobliwy lub liryczny wiersz, oparty na anegdocie lub dowcipnym koncepcie»… …   Słownik języka polskiego

  • głowa — ż IV, CMs. głowawie; lm D. głów 1. «część ciała zawierająca mózg i narządy zmysłów, u człowieka i niektórych małp wysunięta ku górze, u zwierząt ku przodowi» Mała, duża, kształtna głowa. Ludzka, rybia, psia głowa. Głowa ptaka, psa, ryby. Ból… …   Słownik języka polskiego

  • kręcić — ndk VIa, kręcićcę, kręcićcisz, kręć, kręcićcił, kręcićcony, kręcićceni 1. «nadawać czemuś ruch obrotowy, obracać w koło, wprawiać w wirowanie; poruszać czymś we wszystkie strony» Kręcić korbą (patefonu). Kręcić gałkami radia. Kręcić młynka… …   Słownik języka polskiego

  • myśl — ż V, DCMs. myślli; lm MD. myślli 1. «czynność, funkcja, praca umysłu, zdolność myślenia; proces poznawczy, myślenie; władza psychiczna poznawcza, rozum, umysł; świadomość, pamięć» Bieg, tok, nurt myśli. Zaprzątać czymś myśl. Coś nie może wyjść z… …   Słownik języka polskiego

  • zabrać — dk IX, zabraćbiorę, zabraćbierzesz, zabraćbierz, zabraćał, zabraćany zabierać ndk I, zabraćam, zabraćasz, zabraćają, zabraćaj, zabraćał, zabraćany 1. «pozbawić kogoś czegoś, odebrać coś komuś, wziąć coś sobie» Zabrać koleżance książkę. Złodzieje… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”